Pacjent standaryzowany i jego rola w nauczaniu na kierunkach medycznych

Symulacja medyczna odgrywa coraz istotniejszą rolę w procesie dydaktycznym na kierunkach medycznych. W Polsce jest uważana za dość młodą dziedzinę, jednak na świecie kształci się studentów przy jej pomocy od wielu lat. Doświadczenia innych krajów pozwoliły wykreować wiele metod oraz technik, które można wykorzystać podczas symulacji medycznej. Przykładem jednej z nich jest symulowany/ pacjent standaryzowany (SP). Jest to odpowiednio przygotowana osoba, która podczas zajęć dla studentów w realny sposób odgrywa konkretną sytuację i jednostkę chorobową. Autorzy niniejszej pracy starają się przybliżyć metodę nauczania z wykorzystaniem SP.

Słowa kluczowe

pacjent standaryzowany, pacjent symulowany, symulacja medyczna

W ostatnich latach możemy zaobserwować znaczący wzrost zainteresowania wykorzystaniem symulacji medycznej w nauczaniu na uczelniach wyższych. Jest to spowodowane koniecznością dostosowania się do rosnących wymogów i podnoszeniem standardów na kierunkach medycznych (1). Sama symulacja jako metoda nauczania może opierać się na wykorzystaniu rożnych środków: począwszy od prostych trenażerów poprzez zaawansowane symulatory pacjenta czy też symulowanych/standaryzowanych pacjentów (aktorów wcielających się w rolę pacjenta). Wymienione środki dydaktyczne wraz z wykorzystaniem zaawansowanej infrastruktury sal symulacyjnych mają za zadanie odwzorowywać sytuacje zbliżone do realnych. W takim środowisku osoby uczące się mają możliwość przećwiczyć konkretne procedury medyczne, często skomplikowane, jednak w warunkach kontrolowanych (2).