Postępowanie zespołu ratownictwa medycznego względem poszkodowanego w wyniku ataku dzikiego zwierzęcia

Dyskusja

Dorosły niedźwiedź potrafi ważyć nawet 600 kg – zwłaszcza w okresie jesiennym, kiedy udaje się do gawry na sen zimowy. Kiedy zestawimy taką masę z wagą przeciętnego człowieka, otrzymujemy ogromną dysproporcję. Atak niedźwiedzia może doprowadzić do urazu wielonarządowego, a nawet śmierci. Zwierzę podczas ataku zadaje rany kąsane; rany te zwykle dotyczą głowy (w szczególności twarzy). W wyniku uderzeń łapami opatrzonymi w pazury powstają również rany szarpane (7).

Dzikie zwierzęta nigdy nie atakują bez powodu. Zgodnie z wrodzonym instynktem unikają kontaktów z ludźmi. Co jednak zrobić w sytuacji, gdy z różnych przyczyn dojdzie do bliskiego spotkania z niedźwiedziem? Najważniejsze to zachować spokój – nie wykonywać gwałtownych ruchów, nie uciekać, nie krzyczeć. W żadnym wypadku nie należy zbliżać się do niedźwiedzia, nie próbować go przestraszyć. Przy bezpośrednim spotkaniu, jeżeli zachowamy spokój, niedźwiedź najprawdopodobniej sam wycofa się z drogi i zaszyje w najbliższych zaroślach. Należy zawsze pamiętać, że przebywamy w terenie, który dla niedźwiedzi jest środowiskiem naturalnym – to zwierzę jest u siebie, a człowiek jest intruzem. Przebywając w miejscach, gdzie możemy spotkać niedźwiedzia lub inne dzikie zwierzęta, dobrze jest unikać absolutnej ciszy. Nawet cicha rozmowa czy odgłos kroków są dla zwierząt słyszalne – w ten sposób odpowiednio wcześnie damy im szansę na zejście nam z drogi i unikniemy ewentualnego ataku (7).

Zespoły ratownictwa medycznego podejmują działania ratunkowe oraz medyczne czynności ratunkowe według obowiązujących przepisów i zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Nie ma określonych norm postępowania na wypadek ataku dzikiego zwierzęcia (8, 9, 10). Poszkodowanemu należy udzielić pomocy adekwatnej do odniesionych urazów i obrażeń, ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmu urazu (11).