Postępowanie ZRM-u w przypadku nieletnich ofiar seksualnych

Postępowanie ratownika medycznego w przypadku nieletniej ofiary seksualnej

Rozpoznanie, czy mamy do czynienia z dzieckiem, które jest ofiarą przemocy seksualnej, jest trudne. Należy pamiętać, że ofiary mogą się różnie zachowywać. Dziecko może być niepewne, mieć odruchy obronne (niechęć przed dotykaniem, ukrywanie się lub zakrywanie okolic intymnych). Chłopiec może mieć też niechęć do rozmowy i kontaktu z ratownikiem – mężczyzną. Rozmowa z dzieckiem, które zostało wykorzystane seksualnie, powinna być wyważona. Nie należy pytać dziecka wprost, czy np. zostało zgwałcone. W miarę możliwości i za zgodą rodziców warto porozmawiać z dzieckiem na osobności. Wtedy mamy większą możliwość, że powie nam więcej niż w obecności świadków i pozwoli na badanie. Dziecku nie można składać żadnych deklaracji dotyczących zachowania tajemnicy. Musi ono być pewne, że je chronimy, ale jednocześnie w delikatny sposób należy poinformować, że pozyskane informacje muszą być przekazane dalej. Warto także podziękować dziecku za zaufanie, jakim nas obdarzyło. Trudna sytuacja pojawia się wtedy, gdy to rodzic jest oprawcą.

W takich sytuacjach należy poinformować rodzica, że podejrzewamy uraz w okolicy dróg rodnych i jest potrzebna konsultacja lekarska. Przekazanie informacji powinno odbywać się w taki sposób, aby nie dopuścić do nasilenia emocji. Doprowadzenie do rozwoju awantury spowoduje dodatkowe cierpienie dziecka – zostanie oskarżone, chociaż tak naprawdę jest ofiarą. Miejsce zdarzenia należy opuścić w jak najbardziej neutralnej atmosferze. Rodzica nie należy oskarżać ani stygmatyzować, nawet jeśli jest oprawcą. Przede wszystkim liczy się dobro dziecka, które w tym momencie należy otoczyć opieką.

Postępowanie z ofiarą przemocy seksualnej jest takie samo jak postępowanie w innych przypadkach. Najważniejsze jest dokładne opisanie tego, co zastano na miejscu zdarzenia, i w jakim stanie zobaczono osobę poszkodowaną. Szczególnie istotne jest, aby opis zdarzenia był precyzyjny.