Pourazowy krwiak nadtwardówkowy w perspektywie ZRM typu P. Studium przypadku

Tempo gromadzącej się w jamie czaszki krwi ma znamienny wpływ na szybkość narastania ciasnoty wewnątrzczaszkowej oraz progresji objawów neurologicznych. Z tego powodu krwiaki pourazowe – śródczaszkowe dzielimy na:

• krwiaki ostre – do 24 godzin od urazu (śmiertelność 65-90%),
• krwiaki podostre – od 2 do 14 dni po urazie (śmiertelność 15-25%),
• krwiaki przewlekłe – powyżej 14 dni od urazu (śmiertelność 3-10%) (1, 2).

Krwiak nadtwardówkowy – charakterystyka

Przestrzeń nadtwardówkowa zawiera się między blaszką wewnętrzną kości a oponą twardą, która jest unaczyniona przez tętnice i żyły oponowe. Krwiak nadtwardówkowy powstaje najczęściej w wyniku uszkodzenia tętnicy oponowej środkowej, która jest gałęzią tętnicy szyjnej zewnętrznej, i przez otwór kolcowy w kości klinowej wnika do wnętrza czaszki. W rozwoju osobniczym tętnienie powoduje zanikanie kości pod naczyniem, dlatego częściowo ulega ono wniknięciu w obszar kości. Do jej przerwania dochodzi z reguły podczas złamania kości czaszki w tej okolicy, a dokładniej łuski kości skroniowej krzyżującej się z miejscem przejścia uszkodzonego naczynia (2). Znacznie rzadszymi źródłami krwawienia są zatoki żylne opony twardej lub śródkościa z ewentualnym złamaniem w okolicy czołowej, skroniowej dolnej lub potyliczno-ciemieniowej.