Problematyka medycznych czynności ratunkowych podczas transportu naziemnego pacjentów po urazach

Transport poszkodowanych w stanie zagrożenia zdrowotnego należy do specyficznego rodzaju usług medycznych, w przypadku których realizacja czynności ratunkowych jest związana z występowaniem wielu utrudnień i ograniczeń. W głównej mierze wynikają one z oddziaływania siły bezwładności oraz stosunkowo niewielkiej przestrzeni roboczej wewnątrz przedziału medycznego. Niniejszy artykuł odnosi się do problematyki czynności ratunkowych realizowanych w ramach działań Zespołów Ratownictwa Medycznego podczas naziemnego transportu poszkodowanych po urazach.

Słowa kluczowe
transport medyczny, karetka, pacjent po urazie, Zespół Ratownictwa Medycznego, czynniki ograniczające

Transport pacjentów w stanie zagrożenia zdrowotnego stanowi jedno z głównych zadań realizowanych w ramach wykonywania zawodu ratownika medycznego, co zostało wyszczególnione w art. 11 ust. 1 pkt. 3 aktualnie obowiązującej ustawy o PRM (1). Biorąc pod uwagę, że w 2020 roku w Polsce funkcjonowało łącznie 1585 Zespołó Ratownictwa Medycznego, z czego 22 Lotnicze Zespoły Ratownictwa Medycznego (2), można zauważyć, że transport naziemny stanowi bezwzględnie dominującą formę przewożenia poszkodowanych po urazach do podmiotów leczniczych. Niestety tego typu transport związany jest z występowaniem wielu utrudnień i ograniczeń w zakresie realizacji medycznych czynności ratunkowych.

Należy pamiętać, że działania ratunkowe nie kończą się z chwilą umieszczenia unieruchomionego pacjenta w ambulansie. Niektóre czynności medyczne muszą być podejmowane bądź kontynuowane również w trakcie przejazdu do szpitala, przy jednoczesnym braku czasu na zatrzymywanie pojazdu. Można tutaj wymienić między innymi: odsysanie dróg oddechowych, farmakoterapię, tamowanie krwawień z przesiąkających opatrunków. Niestety im dłuższy czas transportu oraz cięższe obrażenia ciała u poszkodowanego, tym potencjalnie więcej czynności będzie należało wykonać przed dotarciem do docelowego miejsca przekazania pacjenta.