Reakcja anafilaktyczna – przyczyny, rozpoznanie, postępowanie

Reakcja anafilaktyczne - rozpoznanie

Najczęstsze przypadki anafilaksji w praktyce zespołów ratownictwa medycznego obejmują wezwania o treści: „dusi się”, „blady, spocony, puchnie”, „zaburzenia świadomości, przyspieszone oddychanie”, „puchnie, rumień, gorąca skóra, świąd” oraz wezwania sugerujące takie podejrzenie wprost o treści: „ugryzienie przez owada”, „ugryzienie przez żmiję”.

Po przyjeździe na miejsce zdarzenia obraz pacjenta obejmuje następujące objawy, które możemy zaszeregować do dwóch głównych grup. Do pierwszej z nich należą objawy ze strony układu oddechowego, takie jak: obrzęki gardła, języka, szyi, krtani, które objawiają się: chrypką, charczeniem, świstem, wzmożonym wysiłkiem oddechowym, kaszlem, sapaniem, stridorem oraz dusznością, która jest subiektywnym zgłaszanym przez pacjenta problemem z oddychaniem. Najpoważniejszym objawem, który może nastąpić zaraz po narażeniu na czynnik alergiczny, jest zatrzymanie oddechu.

Druga grupa objawów to wszelkie problemy związane z czynnością układu krążenia. Zaliczymy do nich: objawy wstrząsu, czyli bladą, wilgotną skórę, hipotensję, zaburzenia świadomości, różnego rodzaju tachykardię (częstoskurcz), którą obserwujemy prawdopodobnie w związku z kompensacją układu krążenia, który wskutek hipotensji względnej chce podnieść ciśnienie tętnicze krwi. Jako źródło tego stanu podamy uwolnienie mediatorów stanu zapalnego i histaminy. Pod wpływem tych czynników dochodzi do rozkurczu naczyń i zwiększonej przepuszczalności naczyń włosowatych, której efektem mogą być obwodowe obrzęki podskórne. W niektórych przypadkach po podłączeniu 3 odprowadzeń EKG możemy zauważyć zmiany świadczące o niedokrwieniu mięśnia sercowego, nawet u osób, u których nie stwierdzono patologii układu sercowo-naczyniowego, naczyń wieńcowych i samego mięśnia sercowego.