Reakcja anafilaktyczna – przyczyny, rozpoznanie, postępowanie

Wywiad z pacjentem

Należy również starać się zebrać dokładny wywiad. Często zaburzony kontakt z pacjentem jest przeszkodą w ustaleniu czynnika inicjującego, wtedy podejrzewamy każdą z możliwych przyczyn anafilaksji i powinniśmy zebrać możliwy wywiad od świadków zdarzenia i rozważyć szczególne czynniki powodujące anafilaksję: antybiotyki z grupy penicylin, środki cieniujące używane w diagnostyce obrazowej, lidokainę i inne anestetyki miejscowe, jak i najczęstszą przyczynę, czyli ugryzienie przez zwierzęta.

Badanie pacjenta

Wstępne badanie pacjenta, u którego wystąpiła reakcja anafilaktyczna rozpoczniemy według schematu i zwrócimy uwagę na następujące czynniki: A (Airways) – drożność dróg oddechowych, B (Breathing) – częstość oraz jakość oddechów, C (Circulation) – częstość oraz napięcie tętna obwodowego i centralnego, D (Disability) – stan świadomości – Glasgow Coma Scale, E (Exposure) – rozcięcie ubrania, oglądanie pacjenta.

Wśród parametrów ujmiemy: nieinwazyjny pomiar ciśnienia tętniczego krwi, pulsoksymetrię, osłuchiwanie, glikemię, 12-odprowadzeniowe EKG.

Podstawowe czynności ZRM to: odizolowanie pacjenta od czynnika – źródła anafilaksji, wkłucie dożylne, tlenoterapia bierna, ułożenie pacjenta adekwatne do jego obecnego stanu – w przypadku pacjentów hipotensyjnych ułożenie na wznak. Pacjenci z zaburzoną czynnością układu oddechowego będą preferować pozycję ortopnoe.

Należy zwrócić szczególną uwagę na gwałtowne sadzanie lub pionizowanie pacjenta – w wyniku takich czynności może dojść do wzmożenia zaburzeń świadomości, a nawet nagłego zatrzymania krążenia.