Resuscytacja krążeniowo-oddechowa w warunkach oddalonych od służb ratunkowych oraz instytucji ochrony zdrowia

Większość zaleceń dotyczących resuscytacji krążeniowo-oddechowej opracowano z perspektywy jednostek ratunkowych posiadających wysokie zasoby (personelu, sprzętu, leków). Międzynarodowe wytyczne resuscytacyjne często nie mają zastosowania w warunkach izolacji i oddalenia od służb ratunkowych oraz jednostek ochrony zdrowia. Organizacje ratownicze krajów rozwiniętych dotychczas nie zajęły się tym problemem w wystarczającym stopniu. Należy podkreślić istotne różnice między aktualnymi wytycznymi dotyczącymi resuscytacji krążeniowo-oddechowej a możliwością ich zastosowania w rejonach o niskich zasobach ludzkich i sprzętowych.

Słowa kluczowe

ratownik, resuscytacja, warunki izolacji, głusza

W artykule przytoczono program Helping Babies Breathe i ramy systemów opieki doraźnej Międzynarodowej Organizacji Zdrowia (WHO). W publikacji wskazano również potencjalne czynniki umożliwiające ratowanie życia ludzkiego, ale również występujące bariery i luki w wiedzy, koncentrując się na środowiskach odizolowanych od wsparcia medycznego w rozumieniu krajów cywilizowanych. Autorzy przedstawili konkretne działania, o które można rozszerzyć przyszłe zalecenia i które mogą wspomóc opracowanie podejścia do wyznaczania kierunków opieki i nauki w zakresie resuscytacji w warunkach izolacji.

Definicja warunków o niskich zasobach

Do uszeregowania krajów i regionów według ich gospodarek dotychczas stosowano powszechnie wskaźnik dochodu narodowego brutto na mieszkańca oparty na definicjach Banku Światowego. Podejście to może być ograniczone, ponieważ niskie zasoby nie zawsze ograniczają się do granic państw lub regionów, a w krajach o wysokich dochodach mogą też istnieć społeczności lub regiony o niskim poziomie dostępności zasobów.