Śmierć pacjenta – wybrane aspekty prawne

Śmierć pacjenta w szpitalu

W przypadku śmierci pacjenta w szpitalu lub w innym podmiocie leczniczym udzielającym świadczeń zdrowotnych o charakterze stacjonarnym całodobowo (np. w zakładzie opiekuńczo-leczniczym) procedura postępowania, a tym samym obowiązki personelu medycznego, uregulowane są w:

1. Ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r., poz. 633), zwanej w skrócie u.d.l.,
2. Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie sposobu postępowania podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne ze zwłokami pacjenta w przypadku śmierci pacjenta (Dz.U. z 2012 r., poz. 420).

Ponadto powyższa procedura powinna zostać uszczegółowiona w obowiązkowym dla każdego podmiotu leczniczego regulaminie organizacyjnym. Na podstawie obowiązujących przepisów można wyodrębnić następujące podstawowe obowiązki podmiotu leczniczego (realizowane w praktyce przez personel) w przypadku śmierci pacjenta w szpitalu, tj.: obowiązek informacyjny, obowiązek wystawienia karty zgonu, obowiązek przechowywania zwłok oraz ich wydania uprawnionym podmiotom.

Fundamentalnym obowiązkiem szpitala związanym ze śmiercią pacjenta jest obowiązek informacyjny. Obowiązek ten ma charakter bezwzględny i dotyczy dwóch sytuacji, tj. istotnego pogorszenia stanu zdrowia (w tym przypadku praktyka pokazuje niestety często zaniechanie przez personel medyczny realizacji tego obowiązku) oraz śmierci pacjenta (w tym przypadku obowiązek jest realizowany, jednakże bywa odwlekany w czasie).

Zgodnie z art. 28