Stanowisko Committee for Tactical Emergency Casualty Care odnośnie do sposobów zabezpieczania drożności dróg oddechowych

Zabezpieczanie drożności dróg oddechowych według wytycznych C-TECC

W zakresie procedur medycznych w strefie gorącej wytyczne TECC (podobnie jak TCCC) kładą nacisk przede wszystkim na wykonanie minimalnej ilości procedur medycznych, których celem jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego. Najwyższy priorytet ma tamowanie masywnego krwotoku za pomocą opaski uciskowej lub poprzez ucisk bezpośredni wykonany przez poszkodowanego w przypadku braku możliwości zastosowania opaski uciskowej.

Znacznie bardziej rozbudowany zbiór procedur mający na celu utrzymanie drożności dróg oddechowych znajduje się w strefie ciepłej. W przypadku nieprzytomnych poszkodowanych bez zagrażającej niedrożności C-TECC zaleca zastosowanie rękoczynu czoło ‒ żuchwa, luksacji żuchwy, rurki nosowo-gardłowej lub ułożenie poszkodowanego w pozycji na boku. U poszkodowanych z zagrożonymi niedrożnością drogami oddechowymi lub niedrożnymi drogami oddechowymi zaleca się zastosowanie wymienionych sposobów utrzymania drożności dróg oddechowych, stosując dodatkowo najbardziej dogodną dla poszkodowanego pozycję ciała. Jeśli środki te okażą się niewystarczające, należy zastosować nadkrtaniowe przyrządy służące utrzymaniu drożności dróg oddechowych (ang. supraglottic airway devices – SGA), wykonać konikopunkcję (z wykorzystaniem lidokainy u poszkodowanych przytomnych) lub intubację dotchawiczą (zarówno przez usta, jak i przez nos). C-TECC dopuszcza wykorzystanie tlenu w strefie żółtej.