Stany nagłe w praktyce zawodowej lekarzy stomatologów oraz lekarzy rodzinnych. Wybrane aspekty prawne

Regulacje prawne

Kluczowe pytanie, na którym w głównej mierze koncentrują się ustalenia, dotyczy tego, czy zachowanie medyka cechowała tzw. należyta staranność. Wymóg należytej staranności działania statuuje wprost art. 4 Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, stanowiący: „Lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością.”

Z uregulowaniem tym korespondują przepisy Kodeksu Etyki Lekarskiej, w którym (art. 8) czytamy: „Lekarz powinien przeprowadzać wszelkie postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze z należytą starannością, poświęcając im niezbędny czas.” Warto odnotować, że cytowany art. 4 Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty mówi o dostępnych lekarzowi „metodach i środkach zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób”, dopuszczając tym samym, jako kryterium oceny staranności działania lekarza, okoliczności faktyczne, w których przyszło mu działać. Nie oznacza to, że konkretne ograniczenia w zakresie diagnostyki czy terapii będą z zasady traktowane jako okoliczności wyłączające winę lekarza.