Symulacja w medycynie ratunkowej

Podobnie jak uciski klatki piersiowej, przyrządowe metody udrożniania dróg oddechowych stanowią istotny element opieki nad pacjentem w stanach nagłych. Oprócz trenażerów do nauki intubacji i zakładania przyrządów nadgłośniowych (dostępnych również w wersji z elektroniczną ewaluacją działań) dostępne są tzw. trenażery auskultacyjne. Służą do nauki osłuchiwania pacjenta, jak i interpretacji szmerów oddechowych u pacjentów dorosłych i pediatrycznych. Oprócz tego możemy osłuchiwać tony serca oraz wykrywać podstawowe patologie, m.in.: niedomykalność zastawek, przetrwały przewód Botalla czy ubytek przegrody międzyprzedsionkowej (fot. 1).

Konieczność szybkiego zabezpieczenia dojścia donaczyniowego w medycynie ratunkowej stanowi jedno z podstawowych działań. O ile trenażery do nauki wkłuć obwodowych czy doszpikowych są powszechnie znane, o tyle Czytelników mogą zainteresować trenażery do nauki zakładania dostępów centralnych, umożliwiające ćwiczącym zakładanie dostępu centralnego drogą żyły szyjnej zewnętrznej i wewnętrznej, podobojczykowej oraz udowej. Przedstawiony na fot. 2 trenażer (Simulab, USA) zapewnia możliwość założenia dostępu centralnego w obrębie naczyń szyi i klatki piersiowej pod kontrolą klinicznego ultrasonografu. Wszystkie trenażery do nauki wkłuć umożliwiają napełnienie naczyń sztuczną krwią, co urealnia procedurę.