Tachyarytmie w opiece przedszpitalnej
Na wyposażeniu każdego Zespołu Ratownictwa Medycznego (ZRM) w Polsce zgodnie z Zarządzeniem Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia muszą znaleźć się przenośny defibrylator z rejestratorem rytmu, kardiomonitor i kardiostymulator zewnętrzny. W praktyce jest to jedno urządzenie, dzięki któremu można wykonać defibrylację, kardiowersję i elektrostymulację. Każda z tych metod leczenia jest wykorzystywana w konkretnym problemie zaburzeń rytmu serca pacjenta.
Słowa kluczowe: tachyarytmie, ratownictwo medyczne, kardiowersja
W celu szybkiego rozpoznania zaburzeń rytmu kluczowe jest monitorowanie pracy serca. W pierwszej fazie pracy z pacjentem w opiece przedszpitalnej stosuje się monitorowanie z odprowadzeń kończynowych. Przy braku tętna pozwala to ocenić, czy zastosować defibrylację, czy też nie. U pacjentów z zachowanym tętnem, u których rozpoznajemy zaburzenia rytmu serca, istotnymi elementami są wykonanie 12-odprowadzeniowego elektrokardiogramu oraz ocena wydolności hemodynamicznej organizmu. Zgodnie z zaleceniami, główna ocena wydolności organizmu ma skupić uwagę na szukaniu jednego z 4 niepokojących objawów, tj.: wstrząs, omdlenie, niewydolność serca i niedokrwienie serca. Jeżeli ZRM ma do czynienia z zagrażającym życiu zaburzeniem rytmu serca, to pacjenta należy leczyć „prądem”.
Dostęp ograniczony.
Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
Dołącz do nas! Dlaczego warto się zarejestrować:
- Zyskasz bezpłatny dostęp do wybranych artykułów z zakresu medycyny ratunkowej
- Otworzymy dla Ciebie wybrane video-szkolenia, dzięki którym na bieżąco zaktualizujesz swoją wiedzą
- Otrzymasz dostęp do tematycznych e-booków
- Zagwarantujemy Ci aktualizację kalendarium wydarzeń ratowniczych
- Zyskasz dostęp do wszystkich wywiadów z działu: „Z ratowniczym pozdrowieniem”
