Tlen – element terapii czy zagrożenie dla pacjentów z POChP?

1. Występowanie czynników ryzyka i/lub predyspozycji genetycznych.
2. Zaburzenie funkcjonowania układu rzęskowego i nadprodukcja śluzu. Wynikające z tego konsekwencje to m.in. niedomoga procesu samooczyszczania się dróg oddechowych z zanieczyszczeń.
3. Zaburzenie przepływu powietrza w drogach oddechowych, które spowodowane jest:
   • obturacją oskrzeli i oskrzelików. Obturacja ujawnia się szczególnie w czasie wydechu, na skutek przerostu i skurczu okrężnych mięśni gładkich oskrzeli;
   • naciekami zapalnymi;
   • zaleganiem śluzu w świetle oskrzeli i oskrzelików.
4. Rozwój rozedmy płuc wraz z uszkodzeniem ścian pęcherzyków płucnych:
   • tworzenie się pęcherzyków rozedmowych w wyniku rozwoju pułapki powietrznej, tzn. zjawiska polegającego na wzroście objętości zalegającego powietrza w pęcherzykach płucnych. Zmniejsza się przez to przestrzeń wymiany gazowej, ponieważ ściany pęcherzyków ulegają degradacji. Chory musi wykonać dodatkową pracę podczas wdechu, aby wygenerować ujemne ciśnienie w drogach oddechowych, rozpoczynając w ten sposób wdech;
   • utrata sprężystości płuc oraz narastające problemy z wykonaniem biernego spontanicznego wydechu.
5. Zaburzenia wymiany gazowej w wyniku utrudnienia dyfuzji. Wszystkie wyżej wymienione elementy wpływają na proces wymiany gazowej w płucach. Poprzez zaburzoną wentylację płuc dochodzi do niedostatecznej podaży tlenu i eliminacji dwutlenku węgla. W tym procesie występują również zaburzenia procesu wymiany gazowej pomiędzy światłem pęcherzyka płucnego a oplatającymi go naczyniami krwionośnymi.
6. Zmiany wywołane przewlekłym stanem zapalnym z czasem postępują, wynika z tego niezdolność układu oddechowego do zaspokojenia potrzeb metabolicznych organizmu. Prowadzi to do powikłań, takich jak obniżenie ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi (PaO