„To nie moje dziecko!”. Dziecięcy udar mózgu – opis przypadku

Diagnostyka

U dzieci nierzadko udar rozpoznawany jest z opóźnieniem przekraczającym 24 godziny, na co składa się rzadkie występowanie choroby, niedostateczna wiedza personelu medycznego, nietypowy obraz kliniczny i przebieg oraz złożona diagnostyka różnicowa, w której udar bierze się pod uwagę często na samym końcu. W razie podejrzenia udaru mózgu u dzieci diagnostyka powinna być przeprowadzona jak najszybciej, podobnie jak u dorosłych.

Badanie neuroobrazowe jest podstawowym badaniem w diagnostyce udaru mózgu u dzieci. Zazwyczaj pierwszym wykonywanym badaniem jest tomografia komputerowa (TK) głowy, z uwagi na szybką i łatwą dostępność w wielu ośrodkach. Badaniem zdecydowanie dokładniejszym jest magnetyczny rezonans jądrowy (MRI), szczególnie z opcją naczyniową (MRA), jednak nie jest to metoda tak łatwo i szeroko dostępna jak TK. Magnetyczny rezonans jądrowy umożliwia wykrycie ostrego niedokrwienia mózgu, ujawnia ostre i przewlekłe zmiany krwotoczne, a także jest badaniem rozstrzygającym u pacjentów, u których dopiero podejrzewa się udar.

Oprócz badania obrazowego diagnostyka obejmuje EKG, echo przezprzełykowe, badania laboratoryjne, tj. m.in. morfologia, układ krzepnięcia, jonogram, mocznik, kreatynina, glukoza, CRP, badanie ogólne moczu oraz badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (przy podejrzeniu krwotoku podpajęczynówkowego lub neuroinfekcji) (4).

Leczenie

Leczenie udaru mózgu u dzieci zależne jest od lokalizacji i mechanizmu powstania udaru. Wspólnym mianownikiem postępowania jest ciągła ocena pacjenta według schematu ABC, dążenie do normotermii i normoglikemii oraz kontrola drgawek.