Urazy wielonarządowe

Wybrane urazy i ich możliwe powikłania

URAZY GŁOWY

Urazy głowy są częstą przyczyną śmierci lub ciężkiego kalectwa u osób z obrażeniami wielonarządowymi na całym świecie. Urazy głowy można podzielić na obrażenia pierwotne oraz wtórne. Obrażenia pierwotne powstają w momencie powstania urazu, natomiast wtórne są wynikiem obrażeń pierwotnych.

Nie wszystkie urazy głowy niosą ze sobą konsekwencje w postaci uszkodzeń wewnętrznych, ale nawet z pozoru błahe otarcia naskórka bądź krwiaki podskórne mogą być dowodem powstania urazu czaszkowo-mózgowego. Struktura kostna czaszki jest twarda i można porównać ją do szczelnie zamkniętego pomieszczenia. Czaszka jest wypełniona wewnątrz: mózgiem, płynem mózgowo-rdzeniowym oraz krwią. Według doktryny Monro-Kelliego zmiana objętości jednej z substancji obecnych w jamie czaszki zachodzi kosztem drugiej. Na wskutek poważnego urazu mózg może ulec obrzękowi i co za tym idzie, oddziaływać na pozostałe płyny, zwiększając ciśnienie śródczaszkowe (ICP – ciśnienie wewnątrzczaszkowe). Kiedy ICP osiągnie wartość 25 mmHg, dochodzi do powstania zespołu wgłobienia, mózg zaczyna być wypychany w stronę rdzenia kręgowego, co automatycznie powoduje zaburzenie odprowadzania płynu mózgowo rdzeniowego. Z powodu ucisku na pień mózgu może dojść do zaburzeń funkcji układu oddechowego, co nieuchronnie prowadzi do zgonu.

Objawy towarzyszące zespołowi wgłobienia to:

• szybko pogarszający się stan świadomości z mogącą równie szybko wystąpić śpiączką,
• anizokoria oraz objawy porażenia poszczególnych nerwów okoruchowych/czaszkowych (np. patologiczne ustawienie gałek ocznych),