Wbrew woli. Zgodnie z prawem. Współpraca Policji z zespołami ratownictwa medycznego

W trakcie pracy ratownik medyczny może mieć do czynienia z pacjentem agresywnym bądź z zaburzeniami psychicznymi. W takim przypadku, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo działania, może być niezbędne zastosowanie przymusu bezpośredniego. Najważniejsza jest szybka ocena okoliczności. Dlatego w wielu przypadkach asysta Policji na miejscu zadysponowania ZRM-u czy interwencja funkcjonariuszy na szpitalnym oddziale ratunkowym również może być konieczna. Jednak nawet gdy na miejscu jest już patrol, czy każdy wie, co może zrobić w danych okolicznościach? Czy przepisy prawa jednoznacznie wyznaczają ramy takich interwencji? Niestety nie zawsze. Niejednokrotnie to dopiero początek wyzwań, które ma przed sobą personel medyczny i współpracujące z nim służby, oraz dylematów pojawiających się każdego dnia zarówno na dyżurze, jak i na służbie.

Słowa kluczowe
środki przymusu bezpośredniego, przymus bezpośredni, zespół ratownictwa medycznego, Policja

W praktyce ratownika medycznego kontakt z osobami agresywnymi, pobudzonymi, znajdującymi się pod wpływem alkoholu lub środków odurzających, a także z zaburzeniami psychicznymi, zdarza się niemal na każdym dyżurze. Te problemy mogą dotyczyć zarówno pacjenta, jak i innych osób obecnych na miejscu zdarzenia. Nie chodzi tu wyłącznie o czynną napaść, ale również o zagrożenie pogorszenia stanu pacjenta, jeśli zachowanie jego lub osób trzecich uniemożliwia wykonanie medycznych czynności ratunkowych. W takich sytuacjach sprawne działanie, a nawet zebranie wywiadu mogą być utrudnione.

Przymus bezpośredni

W Ustawie o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19 sierpnia 1994 r. wprowadzono możliwość stosowania tzw. przymusu bezpośredniego w postaci wymienionych w ustawie środków (1), tj.: