Wentylacja mechaniczna u chorego z ARDS w przebiegu COVID-19
Wentylacja mechaniczna chorego z ARDS (ostra niewydolność oddechowa – ang. acute respiratory distress syndrome) w przebiegu COVID-19 niejednokrotnie wymaga modyfikacji klasycznych zasad. Jednym z elementów wymagających korekty jest objętość oddechowa. Należy prowadzić wentylację mechaniczną z małymi objętościami oddechowymi (4-8 ml/kg należnej masy ciała) i małymi ciśnieniami w drogach oddechowych (ciśnienie szczytowe nieprzekraczające 30 cm H2O). Częstotliwość wentylacji pozostaje bez zmian, a hiperkapnia jest dopuszczalna, jeżeli pH mieści się w zakresie 7,30-7,45. W tej grupie chorych często stosowane są wyższe wartości PEEP, dochodzące nawet do 24 cm H2O. Osoby, które nie mają doświadczenia w procedurze wyznaczania optymalnego PEEP, mogą korzystać z wartości zaproponowanych przez ARDSnet (jest tam dostępna tabela z wyznaczonymi wartościami). Należy pamiętać, że chory, który pierwotnie nie miał zastosowanego PEEP, nie może od razu go otrzymać na poziomie 10-20 cm H2O. Wartości PEEP należy zwiększać stopniowo, o ok. 1 cm H2O na minutę. Pierwszy PEEP na poziomie 5 cm H2O jest bezpieczny. W chwili przygotowywania artykułu zaleca się, aby driving pressure (różnica pomiędzy ciśnieniem szczytowym a PEEP, czyli faktycznym zakresem ciśnień możliwej wentylacji), nie przekraczał 15 cm H2O.
Istotne jest, aby podczas rozłączania układu wentylacji (np. podczas przełączania respiratorów) szczelnie zaklemować narzędziem rurkę intubacyjną. Manewr ten nie uszkodzi rurki, a spowoduje, że zostanie utrzymane dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych i emisja patogenu do otoczenia zostanie ograniczona.
Szczegółowe zalecenia dotyczące postępowania zmieniają się w związku z coraz lepszym poznawaniem choroby oraz prowadzonymi badaniami mającymi na celu ocenę sposobów wentylacji tej grupy pacjentów. Zachęcamy do zapoznawania się z aktualnymi zaleceniami publikowanymi m.in. przez konsultanta krajowego w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii.