Wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości jako metody kształcenia w ratownictwie medycznym

Medycyna od zawsze korzysta z nowości technologicznych, a VR od lat z powodzeniem wykorzystuje się do kształcenia w wielu dziedzinach. Celem artykułu jest omówienie możliwości wirtualnej rzeczywistości jako metody kształcenia studentów ratownictwa medycznego. W pracy zaprezentowano także porównanie VR oraz klasycznej symulacji na manekinach na podstawie obserwacji własnych autora.

Słowa kluczowe
wirtualna rzeczywistość, VR, studenci ratownictwa medycznego

Z definicji termin wirtualna rzeczywistość (VR – virtual reality) odnosi się do symulacji komputerowej przedstawiającej środowisko, w którym można się poruszać i wzajemnie oddziaływać z wirtualną przestrzenią, ze zdarzeniami, z obiektami i osobami (awatarami) (1).

Zazwyczaj aplikacje VR można podzielić na trzy grupy ze względu na stopień immersji na aplikacje wykorzystujące:

• ekrany VR (np.: stereoskopowe, wielkopowierzchniowe, wirtualne jaskinie),
• rzeczywistość rozszerzoną (AR – augmented reality),
• hełmy wirtualnej rzeczywistości (1).

Praktycznie VR to technologia pozwalająca tworzyć sztuczny obraz rzeczywistości. Na VR składają się odpowiedni soft­ware i hardware, czyli oprogramowanie i sprzęt. Najczęściej w wirtualnej rzeczywistości wykorzystywany jest headset (określany po polsku jako gogle).W zależności od modelu gogli inne elementy zestawu VR mogą obejmować również kontrolery i sensory ruchu.

Wirtualna rzeczywistość w medycynie

Medycyna od zawsze korzysta z nowości technologicznych, a VR  od lat z powodzeniem wykorzystuje się do kształcenia w wielu dziedzinach.