Wypadki drogowe a obrażenia narządów wewnętrznych

Rodzaje wypadków

Wypadki komunikacyjne często związane są z dużymi prędkościami oraz różnymi konfiguracjami zderzeń ‒ a co za tym idzie – działaniem energii kinetycznej w różnych kierunkach. Rozpatrując zderzenia pojazdów mechanicznych, można wyróżnić pięć rodzajów wypadków: zderzenie czołowe, zderzenie boczne, uderzenie w tył pojazdu, dachowanie oraz zderzenie z rotacją. Pamiętając pierwszą zasadę dynamiki, należy przyjąć, że na pasażera pojazdu działa siła o tej samej wartości i kierunku, jaka zadziałała na pojazd. Siła uderzenia zostaje w pewnym stopniu pochłonięta przez konstrukcję pojazdu, jednak wymiana energii będzie podobna i będzie zachodziła w podobnym kierunku (3).

W zderzeniu czołowym pojazdu mechanicznego do pierwszej kolizji dochodzi, gdy ten uderza w trwałą przeszkodę powodującą uszkodzenie przedniej części pojazdu. Im większa siła działająca w wyniku prędkości pojazdu, tym większe uszkodzenia konstrukcji pojazdu ‒ a co za tym idzie – możliwe prawdopodobieństwo odniesionych przez pasażerów obrażeń. Warto pamiętać o tym, że choć pojazd nagle przestaje się poruszać, pasażer nie zatrzymuje się i porusza się jednym z dwóch możliwych torów: „do góry i ponad” lub „w dół i pod”. W pierwszym przypadku ciało poruszając się do przodu, unosi się do góry i ponad kierownicę. Głowa jest zazwyczaj prowadzącą częścią ciała, uderzając w szybę przednią, ramę szyby lub dach. Gdy głowa przestaje poruszać się do przodu, tułów nadal pozostaje w ruchu, aż jego energia nie zostanie pochłonięta wzdłuż kręgosłupa. Najbardziej narażony na obrażenia jest w tym momencie odcinek szyjny kręgosłupa. W następnej kolejności, w zależności od ułożenia tułowia, klatka piersiowa lub brzuch zderzają się z kolumną kierownicy. W wyniku uderzenia możliwe jest powstanie obrażeń klatki piersiowej, stłuczenie serca, odma opłucnowa, rozerwanie aorty, pęknięcie śledziony lub wątroby. Kiedy ciało porusza się drogą „w dół i pod”, poszkodowany porusza się ku dołowi oraz do przodu, zsuwając się z siedzenia w kierunku tablicy rozdzielczej, prowadząc do skręcenia stawu skokowego, tylnego zwichnięcia biodra, zwichnięcia kolana oraz złamania kości udowej (3, 4, 6).