Zawał ściany tylnej w praktyce ZRM

Zawał ściany tylnej w codziennej praktyce ZRM występuje rzadko. Obszar niedokrwienia serca obejmujący obszar ściany tylnej odzwierciedla obniżenia odcinka ST > 0,5 mm w odprowadzeniach V₁-V₃ w standardowym EKG. W celu uwidocznienia uniesień odcinka ST należy wykonać zapis z odprowadzeń dodatkowych V₇-V₉, w których uniesienia > 0,5 mm (> 1 mm u mężczyzn poniżej 40. r.ż.) świadczą o zawale STEMI ściany tylnej. Leczeniem z wyboru jest pierwotna angioplastyka wieńcowa w pracowni kardiologii inwazyjnej. Farmakoterapia obejmuje leczenie przeciwbólowe, przeciwpłytkowe oraz uspokajające.

Słowa kluczowe

zawał ściany tylnej, zawał mięśnia sercowego, EKG

Wstęp

Zawał mięśnia sercowego definiuje się patologicznie jako śmierć komórek mięśnia sercowego z powodu długotrwałego niedokrwienia. W warunkach przedszpitalnych rozpoznanie zawału mięśnia sercowego następuje w oparciu o wywiad i zapis EKG. Najczęstszymi objawami są: ból/dyskomfort w klatce piersiowej lub nadbrzuszu z promieniowaniem do kończyny górnej, żuchwy lub pleców, zarówno po wysiłku fizycznym, jak i w spoczynku oraz duszność i męczliwość. Długotrwałe, nowe, wypukłe do góry uniesienie odcinka ST, zwłaszcza jeśli wiąże się ono z lustrzanym odbiciem odcinka ST w przeciwstawnych odprowadzeniach, zwykle odzwierciedla ostre zamknięcie tętnicy wieńcowej, które powoduje uszkodzenie mięśnia sercowego z martwicą. Zmiany lustrzane mogą ułatwiać odróżnienie STEMI od zapalenia mięśnia sercowego czy zaburzeń repolaryzacji. Pacjenci z objawami niedokrwienia mięśnia sercowego oraz nowym uniesieniem odcinka ST w dwóch sąsiednich odprowadzeniach lub bloku odnogi pęczka Hisa są zakwalifikowani do pierwotnej angioplastyki wieńcowej w pracowni kardiologii inwazyjnej (1).