Zawał serca u ciężarnej – diagnostyka, postępowanie, pułapki

Farmakoterapia

W każdym przypadku zawału mięśnia sercowego u ciężarnej postępowanie terapeutyczne powinno być ustalone w oparciu o dobro zarówno matki, jak i płodu, wdrożone jak najszybciej przez ZRM.

1. Kwas acetylosalicylowy – w małej dawce (100-150 mg/d) (6).
2. Beta-blokery – w szczególności kardioselektywne, zachowując szczególną ostrożność przy podawaniu ich w I trymestrze ciąży, ze względu na możliwość zahamowania wewnątrzmacicznego rozwoju płodu (IUGR). Za najbezpieczniejsze w ciąży uważane są: metoprolol (kategoria B), labetalol, propranolol. Nie jest zalecane stosowanie atenololu, który wiąże się z ryzykiem wystąpienia IUGR i bradykardii u płodu (kategoria C).
3. Klopidogrel  – nie jest zalecany ze względu na ograniczoną liczbę badań, ale stosujemy, jeśli to konieczne. 
4. W leczeniu bólu zawałowego dozwolone jest stosowanie siarczanu morfiny (kategoria C).
5. Bezpieczne wydaje się stosowanie blokerów kanałów wapniowych (np. werapamil), azotanów (np. nitrogliceryna). Przy stosowaniu nitrogliceryny należy wziąć pod uwagę wystąpienie hipotensji.
6. Heparyna niefrakcjonowana – nie przechodzi przez barierę łożyskową – do rozważenia po oszacowaniu ryzyka krwawienia.

Inhibitory konwertazy angiotensyny, inhibitory reniny oraz blokery receptora angiotensyny są lekami przeciwwskazanymi u pacjentek w ciąży. Leczenie fibrynolityczne jest bezwzględnie przeciwwskazane w okresie okołoporodowym. Stosować można jedynie w przypadku zagrażającego życiu zawału przy braku możliwości wykonania PCI.