Kiedy omdlenie wziąć pod lupę? Gdy serce bije za wolno, cz. III

3. Blok przedsionkowo-komorowy II stopnia typ Mobitz 2

Charakteryzuje się okresowym zablokowaniem pobudzenia komór, co w zapisie EKG powoduje brak zespołu QRS po załamku P.

„Wypadanie” QRS nie jest poprzedzone stopniowym wydłużeniem odstępu PQ. To pozwala różnicować go od periodyki Wenckebacha. Blok typu Mobitz 2 wiąże się z dysfunkcją przewodzenia zlokalizowaną dystalnie, najczęściej podwęzłowo. W obrębie bloków 2 stopnia rozróżniamy również typ bloku 2:1 oraz tzw. blok zaawansowany.

Liczba nieprzewiedzionych załamków P może być większa niż jeden. Gdy stosunek załamków P do zespołów QRS wynosi co najmniej 2:1, mówimy o bloku AV II stopnia typu 2:1. W sytuacji gdy liczba załamków P wynosi trzy lub więcej, blok definiuje się jako blok AV II stopnia zaawansowany.

4. Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia

Polega na przerwaniu przewodzenia między przedsionkami a komorami, tym samym braku synchronizacji między załamkami P i zespołami QRS. Z uwagi na powyższe, depolaryzacja komór odbywa się z wolniejszą częstotliwością niż przedsionków, a to z kolei prowadzi do tworzenia pobudzeń zastępczych, generowanych z niższego ośrodka bodźcotwórczego. Występujące po sobie minimum 3 ewolucje o tej samej morfologii nazywamy rytmem. Częstotliwość pobudzeń komór powyżej 60 ud./min to rytm czynny, natomiast częstotliwość poniżej 60 ud./min to rytm zastępczy (4).