Komunikacja z pacjentem geriatrycznym i umierającym w praktyce ratowników medycznych

Komunikacja jest ważnym elementem budowania relacji z pacjentem. Poprzez odpowiednie komunikaty możemy dostrzec i lepiej zrozumieć potrzeby pacjenta, dostosować się do oczekiwań danej osoby i zdobyć jej zaufanie. Personel medyczny niejednokrotnie pracuje z osobami w stresie i bólu, co jest pewnego rodzaju utrudnieniem. Pracownicy ochrony zdrowia powinni wykazywać się profesjonalizmem, wysoką kulturą osobistą, szacunkiem do drugiego człowieka oraz empatią. Należy też poznać i zrozumieć różnice między pacjentami z poszczególnych grup wiekowych. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie tematyki komunikacji z pacjentem geriatrycznym, a także pacjentem w stanie agonalnym, włączając w to elementy komunikacji z rodziną pacjenta.

Słowa kluczowe: pacjent geriatryczny, śmierć, rodzina, ratownictwo medyczne, szpitalny oddział ratunkowy

W 2021 r. osoby w wieku 60 i więcej lat stanowiły 25,7% całego społeczeństwa (1). W 2022 r. osoby w wieku 65 i więcej lat stanowiły natomiast 27,1% osób, którym udzielono świadczeń w ramach szpitalnych oddziałów ratunkowych lub izb przyjęć (2). Z przytoczonych danych wynika, że zdarzenia z udziałem pacjenta geriatrycznego to niespełna 30% interwencji podjętych przez personel medyczny w warunkach przedszpitalnych. Umiejętność komunikowania się z takim pacjentem jest kompetencją bardzo elastyczną z uwagi na to, że każdy pacjent i każdy pracownik systemu ochrony zdrowia jest indywidualną jednostką, dla której inne rzeczy będą stanowiły zarówno bariery, jak i ułatwienia.

Komunikacja i jej rodzaje

Zgodnie z najbardziej popularnym podziałem, wyróżniamy następujące rodzaje komunikacji: