Komunikacja z pacjentem geriatrycznym i umierającym w praktyce ratowników medycznych

Komunikacja z pacjentem geriatrycznym

Aby skutecznie porozumiewać się z osobami w podeszłym wieku, należy zrozumieć ich sposób myślenia, podejście do różnorakich spraw i spojrzenie na świat. Szczególnie ważne jest zauważenie ich potrzeb; kiedy starszy człowiek zachoruje, może przyjąć różne postawy wobec choroby. Leczenie może być dla niego zbyt kosztowne, zbyt angażujące, może też po prostu nie mieć na nie ochoty i przyjąć postawę, że w jego przypadku została już tylko śmierć. Naszym zadaniem nie będzie próba wyleczenia danego człowieka „na siłę”, ale zrozumienie tego, co może się kryć się za prezentowaną postawą. Być może nasz pacjent cierpi z powodu samotności, ma depresję bądź problemy rodzinne lub finansowe. Wtedy należałoby wspólnie z podopiecznym porozmawiać o możliwych rozwiązaniach konkretnej sytuacji i wybrać najkorzystniejsze dla niego (9).

Starzenie się jest naturalnym procesem fizjologicznym, który niesie za sobą szereg różnych konsekwencji. Dla części osób emerytura i wiek nie są przeszkodą do czerpania radości z życia; korzystają z różnego rodzaju atrakcji, podróżują, spędzają czas z najbliższymi. Niestety dla dużej części osób starość wiąże się z chorobami, bólem i samotnością.

Samotność to ogromny problem starszego pokolenia. Bliskie osoby seniorów odchodzą lub zajmują się układaniem swojego życia. Nigdy nie wiemy (i nie powinniśmy w to wnikać), co kryje się za taką, a nie inną relacją pacjenta z jego najbliższymi. Jeżeli chcemy pomóc danemu pacjentowi w poprawieniu jego sytuacji życiowej, powinniśmy skupić się na tym, co my (jako ratownicy) oraz co system ochrony zdrowia (ale nie tylko!) może dla niego zrobić, a nie na tym, co mogłaby zrobić jego rodzina, gdyby przy nim była.