Postępowanie w przypadku masywnego krwotoku z miejsc przejściowych – część 2

Urazy, w ujęciu globalnym, są szóstą przyczyną śmierci i kalectwa poszkodowanych w wieku do 35. roku życia. Przyczyny zewnętrzne urazów są różne. Zależą głównie od przedziału wiekowego poszkodowanych, jak i obszaru, na jakim dana populacja występuje. Masywny krwotok jest wiodącą zewnętrzną przyczyną zgonów, do których dochodzi w wyniku doznania urazu. W kontekście udzielania pomocy pacjentom z masywnym krwotokiem kluczowym czynnikiem będzie czas, w jakim uda się go opanować. Następnie, zależnie od stanu pacjenta, należy podjąć odpowiednie interwencje mające na celu wyprowadzenie poszkodowanego ze stanu wstrząsu hipowolemicznego. Masywny krwotok z tzw. miejsc przejściowych może sprawić trudność w ocenie oraz podczas wykonywania procedur mających na celu zatamowanie krwawienia w warunkach przedszpitalnych. W części pierwszej artykułu („Na Ratunek”, 3/2023) nacisk został położony na teoretyczny aspekt tamowania krwotoków z miejsc przejściowych, tzn. na omówienie definicji krwotoku z miejsc przejściowych, patofizjologii związanej z masywnym krwotokiem i sposobami jego tamowania. Natomiast druga część stanowi kontynuację rozważań dotyczących farmakoterapii, jaką można zastosować przy masywnym krwotoku, oraz omawia praktyczne aspekty wykonania procedury upakowania rany z wykorzystaniem urządzeń służących do tamowania krwotoków z miejsc przejściowych.

Przeczytaj pierwszą część artykułu: Postępowanie w przypadku masywnego krwotoku z miejsc przejściowych – część I