Stres mnie nie paraliżuje, ale wręcz motywuje – rozmowa z Tomaszem Zaborowskim
Jakie są główne cele i przesłania Twojej książki?
Głównym celem jest uświadomienie priorytetu, jakim są drożne i zabezpieczone drogi oddechowe poszkodowanego. Cele poboczne to podniesienie samoświadomości poprzez uzmysłowienie konsekwencji braku podjęcia działań lub zwłoki w ww. działaniach i spotęgowanie znaczenia litery A w badaniu ABCDE. Jednocześnie opisuję i podkreślam, że ratownik medyczny posiada szereg metod i urządzeń, które służą osiągnięciu celu – udrożnieniu dróg oddechowych oraz efektywnej wentylacji, jednakże nie każda metoda będzie odpowiednia dla danego poszkodowanego, stąd konieczność rzetelnej oceny oraz indywidualnego podejścia (znajomość wskazań, przeciwwskazań czy metod odpowiedniego doboru i technik poprawnego założenia). Przykłady z życia, takie jak przytoczony w książce przypadek pacjentki Elaine Bromiley, pomagają uzmysłowić i obalić mity, że nie każdy poszkodowany wymaga intubacji dotchawiczej, a efektywnej wentylacji! Jednocześnie staram się podnieść świadomość personelu, aby w sytuacji krytycznej nie bali się i nie zwlekali z wykorzystaniem dostępu przez przednią część szyi – w zależności od wykonywanego zawodu – wykonania konikopunkcji, konikotomii itp. Mam nadzieję, że uda się uniknąć wielu niepełnosprawności czy zgonów poszkodowanych, wynikających z nieadekwatnej oceny i zabezpieczenia dróg oddechowych przez personel medyczny. Stąd książka przeznaczona jest zarówno dla studentów, jak i czynnych zawodowo pracowników ochrony zdrowia.
Ile zajęło Ci napisanie tej książki?
Ciężko określić konkretny czas, ponieważ idea, pierwsze notatki i slajdy prezentacji zaczynały powstawać już w 2018 roku. Od tamtego czasu stale dopisywałem kolejne wersy, uzupełniałem rozdziały i slajdy, zgłębiając różne źródła i badania związane z udrażnianiem dróg oddechowych. Zatem ogólnie można powiedzieć, że od pierwszego stuknięcia w klawiaturę napisanie książki zajęło mi z przerwami około 5 lat.
Jak oceniasz stan wiedzy ratowników medycznych na temat udrażniania dróg oddechowych?
Jedyny wymierny odnośnik to płaszczyzna zawodowa i szkoleniowa, gdzie można w pewnym stopniu zweryfikować tę wiedzę, czy to w teorii, czy w praktyce. Na przestrzeni wielu lat mojej pracy zawodowej i badawczej z zadowoleniem mogę stwierdzić, że ten element zabezpieczania pacjentów jest stale rozwijany, a umiejętności rosną. Co najbardziej cieszy, rośnie także świadomość personelu, jak ważne są to działania. Mogę z pełną stanowczością i przekonaniem oznajmić, że ratownik medyczny jako zawód samodzielny jest w stanie rzetelnie ocenić oraz adekwatnie zabezpieczyć drogi oddechowe poszkodowanych ze znajomością wszelkich wskazań czy ograniczeń. Co ważne, nie boi się podejmować decyzji zwłaszcza na temat wdrożenia zaawansowanych metod udrażniających drogi oddechowe, jak również płynnie operuje priorytetami co do podejmowanych działań czy doboru wykorzystywanych metod i urządzeń.
